De week van kinderinterventiecardioloog Nathan Hahurij

Nathan Hahurij (43) is kinderinterventiecardioloog van het CAHAL (Centrum Aangeboren Hartafwijkingen Amsterdam-Leiden) in het Leids Universitair Medisch Centrum. Hij woont in Leiden en houdt van klussen in zijn oude huis, de wereld rondreizen en heerlijk eten. 

Maandag

Het is zeven uur als de wekker gaat. Ik word wakker met spierpijn: was gisteravond nog tot laat aan het klussen in huis. De trappen worden opnieuw bekleed en de oude vloerbedekking en lijmresten moesten er nog af. Ik hoor het mijn ouders nog zeggen toen we vier jaar geleden dolblij vertelden dat we een huis uit 1880 hadden gevonden in Leiden: “Dat wordt de rest van jullie leven klussen.” Maar goed, snel opstaan, douchen, ontbijten en lopend naar het LUMC.

Het is lekker fris buiten, de zon staat nog laag als ik via de Rembrandtbrug de Rijn oversteek op weg naar het LUMC. Maandag is altijd een drukke dag, naast klinische taken zijn er veel vergaderingen. Ik kom net op tijd voor de patiëntenbespreking, die wordt gevolgd door de weekendoverdracht en de wekelijkse stafvergadering. Het is weer een volle bak met kindercardiologiepatiënten. Op de NICU, PICU en de kindercardiologie-afdeling liggen diverse patiënten, met geopereerde hartafwijkingen, wachtend op een operatie of met hartritmestoornissen.

Tijdens de overdracht hoor ik dat er naar alle waarschijnlijkheid vandaag een patiënt met een transpositie van de grote vaten wordt geboren. Dit is een groep patiënten die soms in de eerste uren na de geboorte een spoedhartkatheterisatie nodig hebben. Na de stafvergadering bereid ik altijd mijn poli’s van de week voor.

Tekst gaat verder onder de foto.

Rond half elf is er de eerste Teams-afspraak met kindercardiologen van het Netwerk Aangeboren Hartafwijkingen (een samenwerking tussen LUMC, Amsterdam UMC, UMCU en het UMCG). We bespreken verschillende zaken die in de ziekenhuizen van het netwerk spelen. Vrijwel aansluitend vindt de wekelijkse interventiebespreking met de club kinderinterventiecardiologen van het CAHAL (een samenwerking tussen LUMC en Amsterdam UMC) plaats. In deze technische bespreking/briefing nemen we de geplande hartkatheterisaties van de week door, bespreken we het plan van aanpak bij de individuele patiënten, de materialen die we nodig hebben en kijken we zo nodig naar eerder verrichte hartkatheterisaties bij de patiënten. Voorbereiding is cruciaal in ons vakgebied.

Na de lunch

In de middag, na de lunch, heb ik altijd supervisie op de echocardiografie afdeling (echo lab). Hier krijgen de patiënten een echo van het hart door de echografisten. Ik beoordeel elke echo: klopt de diagnose, is alles afgebeeld, zijn de metingen correct? Zo ja, dan gaat die patiënt met een compleet echorapport naar mijn collega die op dat moment poli doet.

Na de poli loop ik langs de kindercardiologie-afdeling om met de ouders en patiënten te praten die vandaag zijn opgenomen en morgen een hartkatheterisatie krijgen. Ik neem de tijd om uitleg te geven over de procedures, het WGBO-gesprek en wat te verwachten na de hartkatheterisatie. Na het gesprek met de derde patiënt kijk ik met een schuin oog op de klok, het is alweer bijna vijf uur, tijd voor de laatste Teams-bespreking van vandaag. Als ik terugloop naar mijn kamer, kom ik mijn collega tegen. Hij heeft net op de NICU de nieuwe patiënt met de transpositie van de grote vaten beoordeeld. Het gaat goed met de baby, de inschatting is dat nu geen hartkatheterisatie nodig is.

Op mijn kamer aangekomen, log ik in bij de wekelijkse interventiebespreking van het Netwerk Aangeboren Hartafwijkingen. We bespreken hier met de interventiekindercardiologen de hartkatheterisaties die we deze week in de verschillende ziekenhuizen gaan doen en koppelen de procedures en de resultaten van de afgelopen week aan elkaar terug. Zo leren we van elkaar en worden ervaringen uitgewisseld. Daarnaast biedt het ook de mogelijkheid om bij interessante procedures, mocht de agenda dat toelaten, bij elkaar mee te kijken tijdens de hartkatheterisatie. Het is even na zes uur als ik naar huis ga, waar ik na het eten neerplof op de bank voor een avondje Netflix.

Dinsdag

Dinsdagochtend, hartkatheterisatiedag. Het is acht uur als de eerste patiënt, een baby van nog geen jaar oud, de hartkatheterisatiekamer wordt binnengereden. We briefen met de anesthesie en verpleegkundigen en starten met de procedure.

Tekst gaat verder onder de foto.

De dag op het hartkatheterisatie-lab vliegt zoals gewoonlijk voorbij. We behandelen drie patiënten van verschillende leeftijdscategorieën; van zuigeling tot tiener, met verschillende hartafwijkingen. Tussen de procedures door eet ik met collega’s een tosti in de kantine van het hartkatheterisatie-lab, een vaste gewoonte op dinsdag.

Na de laatste hartkatheterisatie loop ik bij de patiënten op de afdeling langs; ik bespreek met patiënt en ouders de bevindingen en uitkomsten van de hartkatheterisatie. De moeder van de baby, onze eerste patiënt van vanochtend, die wij al meerdere malen hebben gekatheteriseerd, zegt heel erg blij te zijn dat “het er weer op zit”; nu kan haar dochter volgende week haar eerste verjaardag vieren met een hart dat goed werkt.

Tekst gaat verder onder de foto.

Aan het einde van de middag loop ik naar de grote vergaderzaal. Daar is de wekelijkse CAHAL-bespreking (bespreking met onder anderen kindercardiologen, kinderhartchirurgen, intensivisten vanuit het LUMC en Amsterdam UMC), waar alle kinderen met een hartafwijking worden besproken die een operatie of hartkatheterisatie nodig hebben. Elke patiëntcasus wordt nauwkeurig beoordeeld: klopt de diagnose? Hebben we voldoende beeldvorming? Moeten we een 3D-model van het hart maken voor een definitief behandelplan, et cetera. Pas als al deze vragen beantwoord zijn, wordt een kind geaccepteerd voor een ingreep. Daarnaast wordt de voortgang van de patiënten besproken die op dat moment opgenomen liggen voor/na een ingreep aan het hart.

Zelf bespreek ik een poli-patiënt met een probleem aan de aortaboog, zij wordt geaccepteerd voor een operatieve correctie. Tot slot koppel ik de resultaten van de hartkatheterisatie van vandaag terug. Even na zes uur loop ik met een groep collega’s het LUMC uit, op weg naar een eetcafé in het centrum van Leiden. Een collega kindercardioloog/elektrofysioloog uit Turkije, die bij ons een aantal maanden stage heeft gelopen, neemt afscheid. We krijgen vaak collega’s uit andere landen voor een stage binnen de kindercardiologie/ kinderhartchirurgie. Zo leren we van elkaar, en wisselen ervaringen en expertise uit. Na een biertje, bitterbal en een hamburger loop ik rond half elf weer richting huis.

Woensdag

Polidag. Het is acht uur en ik loop stilletjes met een mok koffie de overdracht binnen op de PICU. De arts-assistent heeft weer een drukke nacht achter de rug, de patiënten zijn allemaal stabiel. Met de kinderintensivisten bediscussiëren we hier en daar de nieuwe bevindingen bij de patiënten. Met de fellow van de kindercardiologie maak ik een plan wie er allemaal een echo nodig heeft vandaag. Na de overdracht loop ik eerst naar mijn kamer, waar ik mijzelf in mijn witte jas hijs, en vervolgens naar het echo-lab. Daar zie ik de eerste controle-echo’s verschijnen van de kinderen die we gisteren hebben gekatheteriseerd. Alle echo’s zien er goed uit, rond het middaguur zullen ze met ontslag naar huis gaan.

Om tien uur begint mijn ochtendspreekuur, er staan vier patiënten gepland die recent een openhartoperatie hebben gehad en voor hun eerste of tweede controle-afspraak op de poli komen. Ze maken het allemaal goed, ik bouw de diuretica wat af en plan de vervolgafspraken over enkele weken in. Het verbaast mij soms nog echt hoe snel kinderen herstellen na zo’n grote operatie aan hun hart.

Tekst gaat verder onder de foto.

Rond het middaguur bekijk ik samen met de fellow de echo’s die gemaakt zijn op de PICU. We bespreken de voortgang van de patiënten en lopen vervolgens naar het restaurant waar collega’s samenkomen voor de lunch. Samen lunchen lukt door onze drukke dagelijkse bezigheden niet vaak, maar vandaag is er een aardige opkomst. In de middag begint het tweede deel van de poli. Er staan acht kinderen gepland, zowel controles (na een hartoperatie of katheterisatie in het verleden of vanwege hartritmestoornissen) en een aantal nieuwe patiënten die cardiaal gescreend moeten worden vanwege bijvoorbeeld een hartruis die is gehoord op het consultatiebureau.

De poli verloopt voorspoedig en ik heb zelfs tijd om het grootste deel van mijn bellers tijdens het spreekuur te doen in plaats van daarna. Om vijf uur heb ik nog een korte Teams-bespreking met de collega’s van het Netwerk Aangeboren Hartafwijkingen en daarna loop ik rond half zes het LUMC uit. Heerlijk, de zon schijnt nog! Eenmaal thuisgekomen rijd ik na het eten naar de bouwmarkt om wat klusspullen te kopen. Ik ben van plan aankomend weekend de trappen te schilderen, zodat volgende week de bekleding gelegd kan worden.

Donderdag

Het zonnetje schijnt vanochtend weer heerlijk. Toch maar met de auto naar het LUMC; vandaag wordt een lange dag en ik heb dienst vanavond/vannacht. In de ochtend heb ik mijn poli van gisteren uitgewerkt en brieven geschreven. Daarna kijk ik samen met mijn collega naar de planning van de hartkatheterisaties van de aankomende weken. We bekijken alvast de CT’s en andere beeldvorming van de patiënten die op de wachtlijst staan en controleren vervolgens de voorraden van de materialen op het hartkatheterisatielab. Soms moeten we voor bepaalde procedures specifieke stents of ballonen bestellen, dus altijd handig om een beetje vooruit te werken. Donderdag is ook altijd dag waarop ik onderhoud verricht aan de website van ons hartcentrum (www.cahal.nl). Dit platform heb ik met een team gebouwd en het geeft achtergrondinformatie over aangeboren hartafwijkingen en de behandeling daarvan.

Tekst gaat verder onder de foto.

Ook plaatsen we nieuwsberichten over ontwikkelingen binnen het CAHAL en vragen we aandacht voor acties, zoals nu die van Stichting Hartekind: Elk kinderhart dat stopt, is er éen te veel. Aangeboren hartafwijkingen zijn namelijk nog steeds doodsoorzaak nummer 1 bij kinderen tot vijftien jaar. Met deze actie wil Stichting Hartekind meer bewustwording creëren en onderzoek stimuleren, zodat we dit in de toekomst kunnen veranderen. Het leven met een aangeboren hartafwijking heeft altijd veel impact, een openhartoperatie of hartkatheterisatie is altijd een spannend moment voor de patiënt en ouders van patiënten. Onlangs vloog een moeder mij uit blijdschap om de hals, toen ik vertelde dat de hartkatheterisatie bij haar dochter goed was verlopen; dat maakt mij als kinderinterventiecardioloog erg bescheiden.

Tekst gaat verder onder de foto.

In de middag ga ik nog kijken bij een hartkatheterisatie die bij een foetus wordt verricht. Het blijft altijd mooi om te zien dat we ook hartafwijkingen al in de baarmoeder kunnen behandelen met ons CAHAL-team. Aansluitend ga ik snel naar de overdracht op de PICU, omdat ik dienst heb vandaag. Dus snel even de laatste stand van zaken doornemen bij de patiënten, het is gelukkig rustig. Ook op de kindercardiologie-afdeling is het rustig. Er zullen vanavond nog een aantal patiënten met ontslag gaan die een ablatie vanwege een hartritmestoornis hebben gehad, maar daar is alles al voor geregeld. Het ziet er dus allemaal overzichtelijk uit.

Rond vijf uur loop ik op het stafgebied een vergaderzaal binnen. Een collega tilt twee tassen met pokébowls; we hebben namelijk stafvergadering met de kindercardiologen. Al etend nemen we het wel en wee op de afdeling door en maken plannen voor de toekomst. Ruim twee uur later rijd ik de parkeergarage van het LUMC uit. Ik ben nog geen kilometer verder of de telefoon gaat, het eerste belletje in de dienst. Gelukkig kan alles telefonisch opgelost worden. Eenmaal thuisgekomen, plof ik neer op de bank. De tv gaat aan, even relaxen. Even nietsdoen.

Vrijdag

Home office. Tijdens mijn nachtdienst heb ik een aantal telefoontjes gehad, voornamelijk om ECG´s mee te beoordelen van ziekenhuizen uit de regio. Geen noodzaak om naar het LUMC te gaan, dus ik heb best goed geslapen. Ik zet een kop koffie en loop naar mijn laptop. Vandaag werk ik vanuit huis; nog een overblijfsel uit het coronatijdperk, waarbij we als kindercardioloog (in de week dat je geen supervisie hebt op een afdeling) een dag kan thuiswerken als het rooster het toelaat.

Ik haak aan bij de overdracht van de PICU om te horen of er nog bijzonderheden zijn. Daarna doe ik wat administratie en om half twaalf de wekelijkse grote visite van de kindercardiologie. We bespreken alle opgenomen kindercardiologiepatiënten en sturen hier en daar het beleid bij. Ik hoor onder andere dat de patiënt die afgelopen maandag is geboren met de transpositie van de grote vaten nu een arteriële switch operatie krijgt. Ook de foetus die gisteren een hartkatheterisatie heeft gehad, maakt het goed. We sluiten de grote visite af met een verjaardagspeech voor een van de collega’s die morgen jarig is. Ik eet een ‘digitaal stuk taart’ mee en loop daarna even naar de bakker om lunch te halen.

Vrijwel de hele middag ben ik bezig met een opzet voor een hartkatheterisatie-protocol voor een bepaalde aangeboren hartafwijking. Dit protocol, een van vele, willen we uitrollen binnen ons Netwerk Aangeboren Hartafwijkingen. Via mijn koptelefoon luister ik tijdens het werk naar muziek. Ik schrik als mijn partner plotseling naast mij staat met een fles wijn: “Glaasje?” Ik kijk naar de klok: het is alweer half zeven. “Ja,” antwoord ik, “het weekend kan beginnen.” Morgen en overmorgen de trappen schilderen. Zondag hebben we nog een verjaardagsborrel in Amsterdam en als het weer het toelaat kan ik hopelijk ook nog even in de tuin werken.