Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
Wat krijgt de patiënt eigenlijk als hij al de vragen goed heeft? Ik zou wel een advocaatje met slagroom of Beerenburg willen aanbieden”, zeg ik tegen mijn collega.
We hebben het over het nieuwe scoringsysteem, de APOP (Acuut Presenterende Oudere Patiënt). Dit wetenschappelijk bewezen screeningsprogramma is ontwikkeld om de uitkomsten voor ouderen die de spoedeisende hulp bezoeken te verbeteren door het leveren van extra zorg. Bij iedere patiënt boven de 70 jaar moeten we deze score afnemen en registreren. Het zijn zes vragen. De eersten gaan over de zelfredzaamheid en of er dementie is vastgesteld, best makkelijk. Maar dan wordt het moeilijker, de laatste vragen zijn: kan het exacte huidige jaartal benoemen, en dan komt het: kan de maanden in omgekeerde volgorde benoemen.
De ambulancebemanning brengt een fragiele 79 jarige man, met een blauwe pyjamabroek aan. Hij heeft een wild bosje wit haar en een even grote baard. Hij kijkt mij met pretoogjes aan. “Gaat u eerst maar op de rand van de ambulancebrancard zitten, dan kan u beter overstappen naar het ziekenhuisbed”, zeg ik. Hij, lachend: “Jullie helpen mij toch niet over de rand?”. Ik start mijn computer op voor de triagevragen. Ik kom bij de APOP-vragen. Voor dat ik de eerste vraag kan stellen , vertelt meneer zelf al dat hij twee maal de Pfizer-vaccinatie heeft gehad. Het gaat goed tot de laatste omgekeerdemaandenvraag. Daar is een kleine hapering en een vergeten maand. “Ben ik nu wel geslaagd?”, vraagt hij. Ik: “Ja hoor, we zien die hapering door de vingers”. Hij: “Ik ben blij met de uitslag”. Als de vragen onvoldoende worden beantwoord, dan moet de patiënt onder ander zo snel mogelijk in een ziekenhuisbed, eten aangeboden krijgen en een prikkelarme omgeving.
Soms vind ik de vragen ongepast en schaam ik me er bijna voor. Zoals bij de 74-jarige mevrouw die -voordat ik wat ook maar kan vragen- trots haar apple-watch laat zien. Al de functionaliteiten hierover vertelt. Dat er een alarmeringssysteem op zit met een track-and-trace. Ook doet ze ademhalingsoefeningen met haar horloge. Dan vind ik de dementievraag bijna ongepast. De omgekeerdemaandenvraag ratelde ze overigens zo op.
Ik vind het een goede zaak dat er extra aandacht wordt besteed aan kwetsbare ouderen op een spoedeisende hulp. Maar persoonlijk heb ik daar geen APOP-screeningsysteem voor nodig om die zorg te geven.
Gister had ik een mevrouw van 68 jaar, die heel kwetsbaar was, ik had haar al in een bed gelegd en eten gegeven. De arts met wie ik de patiënt behandelde zei nog: “Jammer dat ze geen 70 jaar is en buiten de APOP valt”. Ik: “We zijn toch niet afhankelijk van een scoringsysteem om passende zorg te geven, ik heb al de APOP-interventies al ingezet”. De arts: “Je hebt gelijk”. Maar we moeten weer een verplicht nieuw scoringsysteem gebruiken, waar de inspectie op toeziet. Dus het beste er maar van maken.
Bent u 70 jaar of ouder en heeft u al de APOP-vragen goed, dan zou ik u persoonlijk graag een slokje aanbieden. Dus oefenen geblazen op die omgekeerde maanden.
Annemarie Steinfort
SEH-verpleegkundige Medisch Centrum Leeuwarden
