Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
Of hebben we iets anders nodig?
Wat wordt er de laatste paar maanden veel over de Acute Zorg gezegd en geschreven. Door de politiek, door artsen, door verpleegkundigen en eigenlijk door heel Nederland. Wat ik vooral lees is de wens naar meer. Meer bedden, meer beademingsmachines, meer beschermingsmateriaal, meer mensen, meer geld, eigenlijk meer van alles. Wat ik hierbij mis, is meer aandacht voor de patiënt en de familie. En bovenal voor diegene die werken in de zorg. Waarom ik dit mis? Ik lees ook dat er steeds meer verpleegkundigen denken over stoppen in de Acute Zorg. Er zijn meer burn-out klachten en in bepaalde regio’s is het verzuim hoog. Met daarbij signalen dat de autonomie minder wordt en het feit dat ze nauwelijks gehoord worden! Diederik Gommers heeft een pleidooi gehouden om de voorzitter van de V&VN- IC Rowan Marijnissen aan de landelijke tafel te krijgen, maar zelfs dat lijkt niet te lukken. In mijn optiek is de balans echt doorgeslagen naar de verkeerde kant. En we moeten hierbij niet vergeten dat de in- en uitstroom van medewerkers in de zorg nog steeds negatief uitpakt (vergijzing en ontgroening).
Ik beken, ook ik maak me schuldig aan meer, meer en meer. Ik wil en doe ook meer, met mijn eigen teams. Dit doen we al jaren. Meer aandacht en luisteren naar wat er gezegd wordt en naar de signalen die afgegeven worden. Over het werk en de omstandigheden waarin dit gedaan moet worden. Om hierna iets met deze signalen iets te ondernemen en gerichte acties uit te zetten. Acties die leiden tot vak- en persoonlijke ontwikkeling; meer autonomie, meer leiderschap, meer ontwikkelingsmogelijkheden, meer samenwerking over de functies heen. Hiernaast randvoorwaardelijk meer aandacht voor de negatieve gevolgen van het werk in de nacht en hier interventies voor opzetten. Meer aandacht voor leefstijl en hoe je deze zelf positief kan beïnvloeden, zodat je beter in je vel zit. Plezier in je werk vergroten en zo kan ik nog even doorgaan. Resultaten: gemotiveerde teams waarin leden iets voor de ander (ongevraagd) over hebben, dat wendbaar is, dat meedenkt, dat veerkrachtig is, dat bijna geen verzuim kent. Doordat ze dit bereiken zijn de teams in staat vraaggericht te werken en te kijken wat een ander nodig heeft, of dit nu een patiënt, familie of collega is. Dit wordt ook opgemerkt door de patiënt, familie en cliënten en de meeste ervaringen zijn positief. Ondanks de omstandigheden waar zij zich in bevinden. Vergeet hierbij de verpleegkundigen, ondersteunende diensten en artsen(assistenten) niet, die in dezelfde omstandigheden werken.
Ja, de eerste coronacrisis was aangrijpend én ingrijpend maar oh, wat hebben mijn teams zich van de goede kant laten zien en wat hebben we, en wat leveren we fantastische zorg, elke dag weer. Met vertrouwen kijk ik dan ook naar de komende periode. Méér fantastische zorg als uitkomst van al dat meer, daar pleit ik voor!
Joost van de Mortel is manager bedrijfsvoering in het Jeroen Bosch Ziekenhuis te ‘s-Hertogenbosch, Intensive Care, Diagnostiek, Sportgeneeskunde en Sport Medisch Centrum.
Reageer hier op deze blog.
