Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
14 september 2016
Nee, niet fulltime in een revalidatiecentrum en ook niet rondrijdend in een rolstoel oefenen met rondjes draaien. Revalidatie is zoveel meer dan dat. Ik heb in overleg besloten om te gaan revalideren en wat dat precies inhoud vertel ik je graag in dit blogje!
Mijn EMDR is nu zo goed als afgesloten. Ik ben de tel kwijt voor wat betreft het aantal sessies, maar ik denk dat ik al gauw op 7 sessies EMDR kom. Gelukkig verliep de EMDR voorspoedig en het heeft uiteindelijk goed resultaat gebracht.
Ik kan nu naar alle beelden kijken zonder daar angstig of naar van te worden, al blijven de beelden natuurlijk heftig en verdrietig. Het is niet de bedoeling dat ik er om zou kunnen lachen (en dat is ook niet haalbaar) dus: missie volbracht.
En toen kwam er een ?maar?. Ik scoorde alsnog erg hoog toen er een test werd afgenomen die mijn somberheid meet. Het is en blijft een momentopname, maar de uitslag was hoe dan ook schrikbarend hoog. Zowel mijn psycholoog als ikzelf hadden gehoopt dat ik na de EMDR grotendeels van mijn somberheid/depressie af zou zijn.
PTSS (Post Traumatische Stress Syndroom) kan namelijk een oorzaak zijn van somberheid en depressie. Dus wanneer je de PTSS wegneemt met de EMDR, dan neem je als het goed is ook die somberheid weg. Helaas was dat niet het geval. Hoe kan dat nou?
Na veel te hebben gepraat lijkt het erop dat mijn chronische aandoeningen hierin een grote rol spelen. Lang dacht ik er wel makkelijk mee kunnen om te gaan, een kwestie van elke dag medicijnen en zien wat de dag brengt. Maar in praktijk werk dat niet en dat blijkt maar weer.
Eigenlijk heb ik nog nooit gehuild en ben ik nooit verdrietig geweest om het feit dat ik niet meer gezond ben en dat mijn hart schade heeft opgelopen. Ik was enkel en alleen bezig met Sarah, met het feit dat ik op het randje van de dood lag en daarna met de dood van mijn broer. Nooit ben ik bezig geweest met het gegeven dat ik niet meer de oude Geertje ben. En vooral ook nooit meer zou worden.
Wat mij met name veel parten lijkt te spelen is de SLE en die verschrikkelijke vermoeidheid. Vermoeidheid die niet in te plannen valt, die niet afhankelijk is van de hoeveelheid slaap die je hebt. Vermoeidheid die je niet kunt manipuleren of weg kunt nemen met een extra kop koffie. Vermoeidheid die niemand voelt of ziet, maar die wel je dagelijks leven bepaald.
Niet ik ben de baas over wat ik doe en kan op een dag, maar mijn energielevel.
Dat voelt vreselijk en is ontzettend lastig. Want hallo, ik ben nog maar 31 en werkte drie jaar geleden 32 uur per week in onregelmatige diensten. En nu? Nu mag ik niet werken en slaap ik 12 uur per dag. Die ommekeer is verdomde lastig en heftig. Je kunt nog zo positief zijn en omdenken is altijd goed (en dat blijf ik ook doen), maar dat neemt niet weg dat het lastig kan zijn om ermee om te gaan. Mijn leven is door het ziek zijn meer dan 360 graden omgedraaid. Niet meer werken, voor een heel lief meisje zorgen (wat normaal al een opgave kan zijn als je gezond bent) en ook nog alle zorgen en onderzoeken.
Er is geen oplossing voor die vermoeidheid en SLE helaas. Wel schijnt er een training dan wel revalidatieprogramma te zijn die je leert omgaan met klachten als pijn en vermoeidheid. Die je leert om je energie te doseren, om op tijd je grenzen te stellen en die je leert om je lichaam uit te dagen. Het is alleen nog even de vraag in hoeverre ik mijn lichaam kan uitdagen en dus kan trainen om steeds een stapje meer te doen. Het moet namelijk niet zo zijn dat dit een negatief effect heeft op mijn lijf en SLE. Maar dat moet nog worden bekeken.
Ik heb van mijn psycholoog verschillende folders meegekregen van revalidatiecentra die mij zouden kunnen helpen. Daar werken fysiotherapeuten, artsen, psychologen, maatschappelijk werkers, etc. Ik ben heel benieuwd wat zij voor mij kunnen betekenen en of ik er baat bij ga hebben. Niet geschoten is altijd mis denk ik dan maar, al leer ik alleen al beter mijn energie te verdelen over de dag en de signalen van mijn lichaam snel te herkennen.
Wordt vervolgd!
