Hij vond het tien keer niks en wilde het liefst weer de afdeling verlaten. Toen we vorig jaar tijdens een contactdag in het UMCU weer even op de IC liepen zag ik het zweet uit zijn poriën poppen. Ik vond het juist hartstikke interessant en keek nieuwsgierig rond. Dus hier heb ik gelegen, charmant met een buis in mijn keel terwijl mijn poep op een matje terecht kwam.
Ik heb behalve de uren voordat ik aan de beademing ging geen vervelende herinneringen aan de Intensive Care overgehouden. Ook niet zo gek aangezien ik al die tijd onder zeil ben gehouden.
Mijn man en familie daarentegen hebben alles gezien, gehoord en meegemaakt. Zij hebben angst gekend en met een steen in hun maag rondgelopen. Nachten wakker gelegen, gepiekerd, wat als?Zij hebben ondanks alle onzekerheid de zorg voor Sarah op zich genomen. En ik? Ik sliep. En poepte.
Ja daar kan ik nu een grapje over maken, maar erg aantrekkelijk zal dat er niet uit hebben gezien. Terwijl ik opgeblazen als een Michelin poppetje op mijn buik lag, moest er natuurlijk ook gepoept worden. En dat gaat niet keurig op de wc of in een po, maar het loopt er gewoon uit.
Op een matje tussen mijn benen, geel en vloeibaar van de sondevoeding. Gelukkig voor mij waren we al een paar jaar getrouwd en was dit dus by far in voor- en tegenspoed. En in bloemetjes- en poeplucht.
Maar even zonder gein, zo?n periode is behalve slopend ook effectief voor je relatie. Op dat moment gaat het er echt niet meer om of je grappig genoeg bent voor elkaar en of je aantrekkelijk bent. Het doet er niet toe of je goed kan luisteren of dat je lekker kunt koken en liefde kunt overbrengen via de maag.
Op dat moment doet alleen liefde ertoe waarvoor liefde eigenlijk bedoeld is. Basaal en zonder fratsen. Want jeetje wat zag ik bleek en wat was mijn haar vet. Ook zaten er korstjes in mijn neus door de extra zuurstof die ik kreeg. Aan mijn bed hing een doorzichtige catheterzak waar gedurende de dag een geel goedje in stroomde. Man wat was ik sexy?.Maar ik kreeg nog steeds een kus!
En er kwam een traan, want wat was hij bang de dagen ervoor. Dat ik het niet zou halen en hij alleen achter zou blijven met Sarah. Net papa en mama geworden en mama die er bijna niet meer was geweest. Nachten had hij er niet van geslapen en toen het eenmaal beter ging was hij kapot van ongerustheid.
Als teken van opluchting schoor hij zijn hoofd kaal toen ik van de Intensive Care af kwam en naar de verpleegafdeling was gebracht. Er viel een last van zijn schouders en daarmee viel het haar van zijn hoofd. Bij wijze van dan?
Wat zo?n periode met je relatie doet? Alles, maar alleen de positieve en goede dingen. Het maakt je closer en laat je liefde ervaren die je normaal gesproken bijna niet zal ervaren. Je weet waar het er toe doet en wat niet belangrijk (meer)is.
Je maakt je niet meer druk om de dingen die eigenlijk totaal niet belangrijk zijn, zoals uiterlijk of geld. Je hebt bijna gevoeld hoe het is om zonder elkaar te moeten leven en dat maakt alles minder vanzelfsprekend. En de dingen die zo belangrijk zijn worden in één klap duidelijk. <3
