Het laatste woord
Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
Iedere Acute Zorgverpleegkundige kijkt terug op een heel scala aan bijzondere, pijnlijke en emotionele, onvergetelijke gebeurtenissen. Toch is er meestal één ding dat eruit springt en je nooit meer vergeet. Die ene gebeurtenis of patiënt die sporen achterlaat in je professionele carrière. Dat geldt ook voor Lisette Westbroek (46) MC-verpleegkundige in het Amsterdam Medisch Centrum.
“Een aantal jaren geleden werkte ik als MC-verpleegkundige op de interne afdeling. Ik ging vier avonddiensten tegemoet, van maandag tot en met donderdag. Sinds kort ligt er een jonge meid (22) met leukemie op de MC. Ze komt van de IC en heeft een grote buikwond die we elke avond verzorgen. Dit vindt ze zelf erg spannend en ze kijkt iedere keer weg. Om haar op haar gemak te stellen, maak ik iedere avond tijdens de verzorging een praatje met haar. We leren elkaar beter kennen en hebben een connectie. Donderdag is mijn laatste dienst en tijdens de verschoning is het Sinterklaas journaal op tv. De Jostiband mag er optreden. We kijken er naar terwijl ik haar wond verschoon en we geven samen het nodige commentaar terwijl ze me vertelt over haar werk als onderwijzer. Het programma geeft de nodige afleiding, waardoor ze steeds meer durft te kijken naar wat ik aan het doen ben bij haar buik. We hebben vanavond echte stappen gezet. Terwijl ik mijn rapport schrijf, hoor ik: “Lisette, ik voel me niet goed. Het gaat hier niet goed met die buik.”
Klik hier voor de rest van het verhaal…
