Deliriumbeoordelingen en Aanwezigheid van Protocollen

Delirium is een veelvoorkomende complicatie bij patiënten in ziekenhuizen, revalidatie- en langdurige zorginstellingen. Een delier wordt gekenmerkt door een plotseling begin, een wisselend beloop, cognitieve en aandachtstoornissen.

Auteur: Bram Tilburgs

Een delier komt voor bij 20% tot 80% van de patiënten en heeft verstrekkende gevolgen zoals een verlengde opnameduur, een verhoogde mortaliteit, een verhoogde kans op heropname, (blijvende) cognitieve problemen, stress, angst en een toename van de complexiteit van de zorgvraag. De afgelopen jaren neemt de aandacht voor delier screening, preventie en behandeling toe. Barrières voor de screening, preventie en behandeling van delier zijn o.a. tijdsgebrek, personeelstekorten en een gebrek aan kennis. Cijfers van het routinematig screenen van patiënten wisselen per land en werkveld tussen de 18% en 90%.

Doelstelling
In deze studie wilde men het wereldwijde gebruik van gevalideerde delier screenings instrumenten en het gebruik van delier protocollen onderzoeken. En vaststellen of dit samenhangt met (niet) farmacologische interventies en behandeling  

Methode
De studie was een secundaire analyse van een wereldwijde, cross-sectionele, eendaagse prevalentiestudie uitgevoerd op Wereld Delirium Bewustzijnsdag (15 maart 2023). Gegevens werden verzameld via een online enquête ingevuld door clinici uit 44 landen, waarbij 1664 afdelingen en 36.048 patiënten werden betrokken. Ziekenhuizen, beademingscentra, verpleeghuizen en centra voor palliatieve zorg mochten meedoen. OK’s/verkoeverkamers en thuiszorg instellingen werden geëxcludeerd.

Resultaten
De studie laat zien dat  66,7% van de afdelingen gebruikmaakte van een delier protocol. De aanwezigheid van protocollen varieerde sterk per continent, van 21,6% in Afrika tot 90,4% in Australië. Er werden 18 verschillende screeningsinstrumenten gebruikt. De Cam-ICU, 4AT, CAM en de ICDSC werden het meest gebruikt. Afdelingen met een deliriumprotocol hadden een hogere kans op het gebruik van gevalideerde beoordelingen. Afdelingen met protocollen rapporteerden vaker het gebruik van niet-farmacologische interventies, zoals de aanwezigheid van getrainde deliriumexperts en het minder toepassen van fysieke fixatie. Ook werd er minder gebruik gemaakt van farmacologische interventies zoals haloperidol en diazepam. Educatie, wake-up trails en communicatie over het belang van routinematige screening bevorderen het gebruik van gevalideerde screeningsinstrumenten. Op afdelingen met gevalideerde screeningsinstrumenten had de aanwezigheid van een protocol geen invloed op delier prevalentie.

Conclusie
Deze studie laat zien dat afdelingen met deliriumprotocollen een hogere kans op het gebruik van gevalideerde deliriumbeoordelingen en evidence-based interventies om delier te voorkomen, verminderen en te behandelen. Door de implementatie. Van dergelijke protocollen is het dus mogelijk om de zorg voor patiënten met een delier te verbeteren. Ook in de intensieve zorg.

Referentie
Nydahl P, Liu K, Bellelli G, Benbenishty J, van den Boogaard M, Caplan G, Chung CR, Elhadi M, Gurjar M, Heras-La Calle G, Hoffmann M, Jeitziner MM, Krewulak K, Mailhot T, Morandi A, Nawa RK, Oh ES, Collet MO, Paulino MC, Lindroth H, von Haken R; WDAD Study Group. A world-wide study on delirium assessments and presence of protocols. Age Ageing. 2024 Jul 2;53(7):afae129. doi: 10.1093/ageing/afae129. Erratum in: Age Ageing. 2024 Aug 6;53(8):afae197. doi: 10.1093/ageing/afae197. PMID: 38952186.