Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
Mijn beleving, mijn gevoel en mijn waarheid!!
Laat ik me even voorstellen.
Ik ben Joop Stolzenbach, 54 jaar, gescheiden en heb 3 prachtige kinderen.
Van beroep ben ik Coach en Trainer. Mijn drijfveer om mensen te begeleiden is geboren in 2007 en om precies te zijn op 21 september. Dat was de dag dat ik in een tijdspanne van ongeveer 2 uur twee keer een Bijna Dood Ervaring heb beleefd. Beiden naar aanleiding van een hartstilstand.
Momenteel ben ik bezig met het schrijven van mijn boek over mijn ervaringen en vooral MIJN waarheid van de periode 19 september 2007 tot heden.
Veel van wat ik schrijf heb ik nog nooit naar buiten gebracht, soms vanuit mijn gevoel dat ik voor gek uitgemaakt kan worden of dat men (iedereen die het leest) mij als raar zou kunnen zien. Het gevoel van niet begrepen worden speelt hierin natuurlijk een zeer belangrijke sleutelrol.
Veel van wat ik vertel is zo persoonlijk en voelt nog zeer kwetsbaar en toch heb ik het te doen omdat ik voel dat wat ik heb meegemaakt belangrijk kan zijn voor alle professionals. Voor alle (ex) IC-patiënten en familie kan het net zo van belang zijn wat ik schrijf. Iedereen krijgt met wat ik schrijf in mijn boek een inzage van wat ik heb beleefd.
Zelfs nu, op dit moment bij het schrijven van dit stuk, heb ik spontane herbelevingen van wat er in 2007 op de IC met mij is gebeurd en zoals ik me heb gevoeld.
In het algemeen is een IC-opname al een significante levenservaring te noemen. Vaak gaat een dergelijke ervaring gepaard met veranderingen voor de persoon in kwestie. Dat kan fysiek zijn en dat kan tevens mentaal zijn. Een iets gewaagdere stelling is, dat een IC-opname altijd een psychische werking heeft en de combinatie van fysiek en mentaal alleen maar zeer logisch is.
Tijdens de periode 19 september 2007 en 3 oktober 2007 is er veel aan mijn revue gepasseerd!
Op 19 september vond mijn oudste dochter (toen 11 jaar) mij in half bewusteloze staat en heeft meteen alles in werking gesteld voor mijn redding. Derhalve is zij ook altijd mijn heldin. Naar mijn gevoel ging het allemaal erg snel. Half helder op momenten kon ik mijn toenmalige echtgenote zien en horen. De motorambulance is ook langs geweest. Uiteindelijk was de ambulance aanwezig en de verpleegkundigen probeerden mij helder te krijgen en maakten mij duidelijk dat ik tussen hen in naar beneden moest lopen. De brancard kon niet naar boven en stond beneden klaar. Het ging naar mijn gevoel redelijk om beneden op de brancard te komen. Tijdens het onderzoek van de verpleegkundigen trokken zij de conclusie dat het bij mij waarschijnlijk zou gaan om een aneurysma. Zo werd ik ook opgenomen op de Spoed Eisende Hulp (SEH).
Tijdens de fase op de SEH had ik het gevoel volledig binnenstebuiten te worden gekeerd! Voor mijn gevoel werd ik continue ondervraagd en overal werd geduwd en getrokken. Ik vond dit enorm vervelend en begon mij steeds meer te verzetten. Het uiteindelijke resultaat van het SEH-rapport is GEEN aneurysma! Wat mijn probleem dan wel zou moeten zijn was op dat moment nog niet duidelijk! Ik werd op de ICU opgenomen van het UMC-Utrecht.
Op de ICU gebeurde er veel?.. heel veel!
In eerste aanleg bleef mijn verzet! LAAT MIJ ALJEBLIEFT MET RUST?.dat was mijn gevoel, mijn beleving! Ik was het zat?.al het gesjor en geduw! Letterlijk alle prikkels kwamen zo hard binnen bij mij?..in horen, zien en voelen. Mijn gedachte op sommige momenten was ook…?hebben jullie dan géén enkele notie van wat ik hier meemaak??. Letterlijk iedere handeling die bij mij werd verricht ging door merg en been! De kleinste aanraking kon al zoveel pijn bij mij teweeg brengen?.zo veel pijn!!! De medicatie die ik kreeg was voor mijn gevoel zoveel (ik lag op enig moment aan 21 infuuspompen, weet ik achteraf).
Ik werd volledig gesedeerd vanaf 20 september 2007. De aanname van artsen en verpleegkundig personeel, dat deze patiënt (ik dus) NIETS bewust zou meemaken, is in mijn beleving haast lachwekkend. Alles heb ik dus meegemaakt!
Ik heb enkele maanden na mijn ontslag nog met een verpleegkundige gesproken die mij heeft bijgestaan en deze kon zich GEEN voorstelling maken dat ik ALLES had meegekregen. En toch klopte alle informatie die ik hem gaf, van wat ik had gezien, gevoeld en gehoord!
Tijdens de eerste dag ging het steeds slechter met mij, multi-orgaanfalen! Een deel van mijn organen begonnen slechter en slechter te functioneren (longen, hart, lever, nier(mono-nier). Ik had meerdere keren het gevoel dat ik geen adem meer kreeg. Als ik iets duidelijk wilde maken dan kon ik dat niet! Praten ging niet omdat ik geïntubeerd was?…iets aanwijzen ging niet omdat ik nog niet mij vinger op kon tillen. Voor mij voelde het allemaal erg frustrerend.
Vrijdag 21 september 2007
In de ochtend werd ?vocht? vastgesteld achter longen en rond mijn hart. Het besluit werd genomen om middels een thorax-drain het ?vocht? af te voeren. Op het moment dat de thorax-drain werd ingebracht kwam inderdaad vocht te voorschijn?..mijn bloed! Ik bloedde letterlijk leeg!
Ik kreeg een hartstilstand en meteen ook reanimatie.
Ik moest meteen door naar een spoed OK.
Daar werd mijn thorax open gemaakt met een thorax-spreider (3 ribben gebroken). Volgens de chirurg kwam er een enorme hoeveelheid bloed en stolsels tevoorschijn. (1.5 liter)
Ik kreeg een tweede hartstilstand en mijn hart werd direct gemasseerd, de duur van de stilstand was tussen de 1 en 2 minuten.
Na terugkomst op de IC?.wisten de artsen te vertellen dat er rekening gehouden diende te worden met het ergste. Zo werd het tegen mijn (ex)vrouw en mijn ouders medegedeeld.
Tijdens mijn beide hartstilstanden had ik nog een opmerkelijke ervaring, ik had twee keer een Bijna Dood Ervaring (BDE) gehad?????????????.
Uiteraard is er nog veel meer gebeurd na deze dag en laat het even bij deze eerste en best heftige indruk.
In mijn boek wordt veel meer verteld en belangrijker nog, in het boek doe ik handreikingen wat te doen op momenten dat je t misschien even minder goed weet. Minder goed weet wat je meemaakt. Het zou kunnen dat het onrustig voelt voor je en je de vraag hebt?. ?Potverdrie, ik voel me zo onrustig en ik weet niet hoe ik mezelf rustig kan krijgen?.!!?. Op deze vraag en nog veel meer geef ik in mijn boek antwoorden!
Even heel belangrijk om heel goed te begrijpen!!!! Ik geef MIJN antwoorden…zoals ik voor mijzelf MIJN antwoorden heb gevonden. Het is NIMMER mijn intentie om HET antwoord te willen geven. HET antwoord bestaat namelijk NIET! Net zoals dat DE waarheid Niet bestaat.
Met deze simpele wetenschap is het voor mij ook mogelijk om mensen te begeleiden, Ik begeleid mensen en laat allen hun vrijheid van voelen, beleven en zijn zoals zij allen werkelijk zijn!
Waar ik nu naartoe wil is dat ik mijzelf sterk wil maken voor alle IC-patiënten, al diegenen die NU op de IC worden behandeld en ex IC-patiënten.
Ik wil dat omdat ik ervaren heb dat de professionals op de IC nog heel veel te leren hebben van mij, van ONS!! ?..wij ervaringsdeskundigen!
