Meld je aan voor onze nieuwsbrief
Bij het aanmelden ga je akkoord met onze Privacy Policy
Mijn naam is Annemarie Steinfort, ik werk als Spoedeisende Hulp (SEH)-verpleegkundige in het Medisch Centrum in Leeuwarden. Zo nu en dan bewaar ik dingen die ik heel mooi en waardevol vind. Zoals deze brief die we van de echtgenoot van een patiënt kregen.
“Aan de Directie,
Op een zaterdag in augustus 2020 overleed mijn echtgenote, in de vooravond bij u in het ziekenhuis op de Spoedeisende Hulp.
Een kennelijke hersenbloeding had zijn verwoestende werk gedaan aan het einde van een mooie fietstocht door het Friese land.
Met spoed werd zij per ambulance overgebracht naar uw ziekenhuis waar een team van de Spoedeisende Hulp, om het zomaar te zeggen, alle registers open trok om haar leven te redden.
Dit mocht niet baten.
Ondanks dit intens verdrietige moment was er in al die ellende ook een prachtig moment.
Dat gebeurde toen de arts die de leiding had, nadat de beslissing was gevallen om te stoppen met de reanimatie, aan allen die aanwezig waren verzocht om een stap terug te doen en een minuut stilte in acht te nemen.
Het gaf mij de gelegenheid om dicht naast mijn vrouw te zijn en haar vast te houden gedurende die minuut.
In feite schieten woorden tekort om uiting te kunnen geven aan die minuut, die stond voor warmte, respect en medemenselijkheid.
Uit de grond van mijn hart wil ik het betreffende team danken voor die minuut stilte.
In alle ellende en verdriet was dit een prachtig moment om nooit te vergeten… daarvoor mijn grote dank.
Ik woon in het Westen van het land en wie ik ook vraag… niemand had gehoord van zoveel respect op zo’n bijzonder moment in een ziekenhuis.
Mogelijk bent u uniek in zo’n gebaar… Maar hou het erin…”
Een tijd geleden zijn twee SEH-artsen begonnen met een moment stilte na het overlijden van een patiënt. In het begin vonden collega’s dit best gek, zelfs ongemakkelijk. De eerste keer dat ik dit meemaakte was bij een vrouw die op straat een hartstilstand kreeg en gereanimeerd werd. Vervolgens overleed ze bij ons op de SEH. Er was geen familie bij. De politie moest ze nog inlichten. De arts vroeg om een moment stilte, uit respect voor de overledene. Wij stonden rond het bed en het was stil. Een moment van bezinning na al de hectiek. Mooi en respectvol. Ik vind dit een eerbetoon aan de patiënt en diens familie. Een collega zei laatst nog: “Eigenlijk wordt de patiënt weer een persoon.”
Ik snap ook wel dat collega’s het een lastig moment vinden. Dat is het ook. Je komt heel dicht bij je eigen gevoel. En het kan lastig zijn om je emoties onder controle te houden. Onlangs sprak ik nog een collega hierover. “Wat hebben we eigenlijk gek werk. Anderen maken zich druk om bedrijfsomzetten en allerlei van dat soort zaken. Wij vechten wij soms tegen tranen. Dat hoort bij ons werk.” Het moment stilte houden we erin. De waarde hiervan blijkt uit bovenstaande brief.
Wat in het begin een beetje ongemakkelijk was, is nu meer gewoon en heel mooi.
Annemarie Steinfort
SEH-verpleegkundige Medisch Centrum Leeuwarden
15 januari 2021
